Taniec współczesny - emocjonalna forma wyrażenia siebie
Sztuka nie zna granic. Jednym z przejawów artyzmu jest bez wątpienia taniec, który przybiera różne formy - od klasycznej, przez konceptualną, na nowoczesnej kończąc. Jedną z form tańca nowoczesnego jest taniec współczesny, oparty na idei baletu. Mimo czerpania z formy baletowej, taniec współczesny nie jest usytuowany w żadnych sztywnych ramach, co bez wątpienia jest jego zaletą i mocną stroną. W tej formie sztuki to emocje tancerza biorą górę - motywem przewodnim w tańcu współczesnym jest bowiem uzewnętrznienie się i zaprezentowanie emocji w formie przedstawienia, jakie tancerz odgrywa na scenie. Głównymi czynnikami wykorzystywanymi w tym rodzaju tańca jest wykorzystywanie ciężaru ciała, oddechu i grawitacji. Gatunek ten bezpośrednio nawiązuje do teatru tańca.
Początki tańca współczesnego sięgają przełomu XIX i XX wieku. Forma ta jest odłamem baletu, czerpiąca zarówno z tańca nowoczesnego, jazzowego, jak i towarzyskiego. Choreografia może być wzbogacona o elementy akrobatyki. Źródłem tańca nowoczesnego jest taniec klasyczny, z którego zapożyczono niektóre elementy, będące podstawową formą baletu, jak np.: plié, grand plié, pique, fouetté, będące nieodłącznym elementem choreografii. W przeciwieństwie do baletu, taniec nowoczesny na pierwszym miejscu stawia emocje i odczucia tancerza, dlatego istotne jest, by osoba trudniąca się tą formą sztuki miała w sobie spore pokłady teatralności - dzięki temu występ nabiera charakteru spektaklu, który porusza publiczność, wywołując emocje i skłaniając do przemyśleń.
Napisane przez:
